Rond een uur of 10 rijden we weg bij de pub en draaien de A487 weer op.
Via Fishguard gaan we naar Saint Davids. Lekker smal allemaal weer. Vroeger hoefde het niet zo breed te zijn, een paard en wagen neemt niet zoveel ruimte in beslag. Een Duitse camper daarentegen...
Maar ook hier komen we, met een beetje (op)passen en meten, ongeschonden het plaatsje weer uit.
Als we Saint Davids inrijden worden we begroet door een uitzinnige menigte.
Alle schoolkinderen staan langs de kant van de weg, het bejaardentehuis heeft de oudjes met een stoeltje op de stoep gezet en gehandicapte Brian mocht vandaag thuis blijven van de dagopvang. Allemaal zwaaien ze met Britse en Welsche vlaggen naar ons. Het zal voor Bob moeilijk worden dit welkom volgende week te evenaren.
Maar dan blijkt dat ze niet alleen voor ons zijn uitgelopen, ook die andere celebrities, William & Kate, Prince and Princess of Wales, komen blijkbaar vandaag op bezoek in Saint Davids.
We wachten even af of we ze nog te zien krijgen. Het duurt allemaal maar lang, ze schijnen door de mist niet te kunnen landen met de helikopter. We laten het er voorlopig bij en lopen het kleinste stadje van Groot-Brittannië in.
Op een hoekje zien we een plekje in de schaduw vrijkomen, dat is van ons! We settelen ons daar met, uiteraard, een cream tea, what else? Lekker, maar het is denk ik vooral het sfeertje waarom we dat elke vakantie wel een paar keer nemen.
En wat blijkt, we zitten op de route van het koninklijk paar! Een agent inspecteert een laatste keer dit deel van de route en waarschuwt de mensen op de stoep te blijven staan. Niet veel later komt de stoet er inderdaad aan. Magda heeft inmiddels een prima plekje gevonden om wat plaatjes te schieten.
Wanneer je wat minder bijdehand bent (hoi!) en denkt vanuit een andere hoek ook een mooi beeld te kunnen maken, krijg je dit.
Het is een pleintje, maar ze reden tegen de rijrichting in, waardoor iedereen ineens voor me staat.
Maar sneuneus van de dag is zonder enige twijfel deze vrouw. Ze staat letterlijk al meer dan een uur hier op deze manier met haar telefoon in de aanslag, maar is zo gefocust dat ze niet meekrijgt dat ze andersom rijden en dus achter haar langs komen.
Zó sneu!! Ik voel me al redelijk suf, maar dit is gewoon pijnlijk om te zien.
Zou het gescheeld hebben als we vanochtend vroeg hier al een handdoekje hadden neergelegd? Nu zijn het William & Kate die de St. David's Cathedral hebben gereserveerd. We mogen een beetje in de buurt, maar naar binnen gaat vandaag niet lukken.
Vanuit hier rijden weer langzaam maar zeker richting het oosten, langzaam maar zeker weer voorzichtig richting Dover.
Onder het genot van een verse Cornish pie die we in Saint Davids nog even hebben gescoord overleggen we tijdens een koffiepauze onderweg wat we verder gaan doen. Gaan we naar beneden, nog een keer richting kust, of toch door Brecon Beacons.
Dat laatste wordt het. We bellen wat campings of ze plek hebben voor ons, wat nog best tegenvalt eigenlijk. Het is weekend en, zeker voor Britse begrippen, super mooi weer.
We vinden er een in Llandovery. Navigatie ingesteld genieten we verder van de mooie omgeving hier.
De dame die deze camping uitbaat heeft in Zuid Afrika gewoond en vindt het leuk haar Afrikaans op ons te oefenen, nadat we ook hier hebben uitgelegd geen Duitsers te zijn. En ja, we zijn er inmiddels ook wel achter dat dit formaat camper niet helemaal ideaal is voor de weggetjes in Wales, baie dankie. En nee, nog geen schades gereden gelukkig.
We drinken wat, frissen ons even op en wandelen dan naar de afhaalchinees, 10 minuutjes lopen vanaf hier. Weer een vinkje, Chinese take away! We begonnen al te vrezen dat we die niet zouden kunnen zetten deze vakantie.
Onze bestelling wordt klaargemaakt en we krijgen nummer eleven. Nog zo iets dat ergens opgeslagen zit in mijn brein en spontaan naar boven borrelt als ik het woord 'eleven' hoor. Zonde van de ruimte, maar wat doe je eraan?
Snel terug naar de camper met onze buit waar de picknicktafel staat te wachten!
