Donderdag

Als ik terug kom lopen van de douche, met twee van de drie 20 pence muntjes over, het wordt een sport, zegt nieuwe-buurman-links iets dat ik niet versta.

Zijn verwachtingsvolle blik geeft echter aan dat ik niet weg ga komen met een haha, indeed, of iets in die richting. Ik kom dichterbij, nog een poging, maar ook deze keer heb ik geen idee wat hij nu probeert te zeggen. Sorry, come again? Gootenmorgan! My wife speaks a bit of German, voegt hij daar trots aan toe. Laat haar dat dan zelf zeggen denk ik bij mezelf, want jij spreekt het overduidelijk niet, maar grap dan maar terug; aber wir sind gar keine Deutschen. Paarlen voor de zwijnen ook helaas, zo jammer dit.

Maar een dik half uur verder weten ze dat we deze bak in Duitsland hebben gehuurd maar gelukkig gewoon Nederlanders zijn en weet ik dat ze vrienden in Bergen op Zoom hebben wonen, de weg naar Hoek van Holland wel heel veel rijbanen heeft, Nederland een perfect fietsland is, ze hier zo, met gevaar voor eigen leven op de fiets naar het dorp gaan om melk te halen, dat ze daar niet op gerekend hadden omdat dit eigenlijk een dairy farm is maar je hier desondanks toch geen melk kunt krijgen en dat het Britse koningshuis veel te veel geld kost.

De rest heb ik inmiddels verdrongen, ik probeer selectief met de geheugenruimte om te gaan. Linkse en rechtse schapen is al erg genoeg om mee te torsen.

Maar dit geheel terzijde!! We gaan verkassen. We hebben een route langs de kust uitgezet richting Fishguard, maar we zien wel hoever we vandaag komen. Spoiler alert, tot net onder Cardigan.

Vlak voor vertrek legen we het toiletje nog even zodat we eventueel ook zonder voorzieningen kunnen overnachten, de rest van de corveetaken zijn gisteren al gedaan.

Het is een mooie route met veel schitterende vergezichten, over zee, maar ook over Snowdonia National Park. Al naar gelang of je naar rechts of naar links kijkt.

Bij Penrhyndeudraeth, gaan we even van de doorgaande weg af.

Ondanks dat we de kleinste weggetjes vermijden is het bij tijd en wijle toch errug smal. Links de onverbiddelijke muurtjes en heggen, aan Magda's kant het tegemoet komende verkeer.

Just shear the hedges while you go (scheer de heggen terwijl je rijdt) was laatst het advies van een Britse vrouw, maar we willen geen krassen op de camper die boekhoudkundig nog niet zijn verantwoord. En de spiegels vind ik eigenlijk ook wel handig om te behouden. Gewoon heanig an dus en goed mikken.

Maar we hebben inmiddels een ander dilemma.

Net als motorrijders zwaaien mensen in campers ook naar elkaar. Zo'n 80% zwaait als eerst, zo'n 95% zwaait terug als wij het initiatief nemen. Maar geldt ook hier een hiërarchie vragen we ons af.

Motorrijders zwaaien niet naar motorscooters natuurlijk, en zeker niet naar trikes, of het moet uit medelijden zijn. Nu hebben wij een 'motorhome', maar er zijn ook 'campervans', de kampeerbusjes zeg maar. Horen wij die wel te begroeten, of moeten we die, als ware het scooters, negeren?

Het camperleven kan gecompliceerd zijn!

In Aberystwyth is een wat groter winkelcentrum. Eens kijken of we daar nog een korte broek voor Magda kunnen scoren. Ook hier is weer de grootste uitdaging ons campertje ergens te parkeren, we hebben maar twee plaatsjes, liefst in het verlengde van elkaar, nodig.

Helaas niet gelukt, hopen op minder weer dus. Het gezegde luidt immers There's no such thing as bad weather, just bad clothing.

Aangekomen in Pembrokeshire rijden we naar The Salutation Inn, in Felindre Farchog (catchy plaatsnamen allemaal hier). Heeft Magda weer uitstekend gevonden. Als je hier eet en drinkt (en dat kunnen wij wel) mag je 's nacht gratiesch op de parkeerplaats achter de pub blijven staan.

A Carling and a Guinness please, hier staan we veilig, getuige de wijze spreuk die hier bij de bar hangt.

Na het eten kunnen we hier mooi in de tuin de site bijwerken.

< < <

^^^

> > >