Dinsdag

De plek waar we momenteel zitten, net onder Pencelli, is 5 mijl van Brecon en daar kun je wandelend of fietsend komen door het Monmouthshire & Brecon Canal te volgen. Ik kan het niet mooier omschrijven dan dat het hier op de website staat: Meandering through the Welsh countryside the Monmouthshire & Brecon Canal is one of our most beautiful and peaceful waterways following the line of the Usk Valley through the Brecon Beacons National Park.

Gaan we doen! Fietsen uit 'de garage', want zo heet zo'n ruimte in een camper blijkbaar, en allebei een 'hi vis' (High-visibility vestje) aan, want we moeten ook een stukje op de openbare weg en hier kennen ze geen fietspaden. Dat scheurt met meer dan 100 km per uur langs je op. Word je van de weg geknald, dan vinden ze je met zo'n vestje makkelijker terug, 50 meter verderop in de berm.

Eenmaal het stukje openbare weg achter ons kan hij weer uit. Het voelt toch een beetje alsof je fietsexamen doet in groep 7.

Het is inderdaad een schitterend pad langs het smalle kanaal waar alleen die typisch Britse canal boats passen, met hier en daar een paar hekken waar je door moet en rare slingertjes om onder de bruggetjes door te komen.

Na een half uurtje fietsen verbaast Magda zich erover dat we niet echt lijken te vorderen, maar dan blijkt dat ze 5 kilometer, in plaats van 5 mijl (8 km) in gedachten had. Nog meer tijd voor mooie plaatjes!

Dit kanaal loopt dus over een rivier heen, met sluizen en al!

In Brecon bezichtigen we de Brecon Cathedral. Mooi gebouw, maar het doet binnen wat rommelig aan vinden we.

Daarna fietsen we nog even door de hoofdstraat van Brecon en zetten de fiets op de standaard bij een 'Malle Pietje' winkel. We zijn de waterpas vergeten, wel handig om te kijken of de camper enigszins recht staat of dat je 's nachts maagzuur ligt weg te slikken omdat je hoofd lager ligt dan je voeten. En een setje inbus sleuteltjes kunnen we ook nog gebruiken.

Nou spreek ik best wel een beetje vloeibaar Engels, maar van gereedschap weet ik in het Nederlands amper hoe het heet. De inbus sleutels zie ik liggen, maar waar is de waterpas? Het wordt een geanimeerd gesprek met jonge Pietje achter de toonbank en hij pakt een spirit level voor me. 'Waterpas' krijg hij maar moeilijk uitgesproken, maar 'moer' kent hij al wel; vorige week had hij een andere Nederlander in zijn winkel, op zoek naar nuts.

We halen nog een tea met een caramel crumble muffin en meanderen dan weer 5 mijl / 8 kilometer terug naar huis.

Hé een bekende, Tink trekt zijn baasje weer naar de kroeg! Wij komen ook zo.

Eenmaal terug bergen we de fietsen weer op en drinken nog wat. Dan lopen ook wij naar de pub.

Het is daar, net als gisteren, hartstikke druk! Gisteren dachten we dat dat door die vrije dag kwam, maar nu, gewoon op een doordeweekse dinsdag in een gehucht als dit?

We delen de tafel met aan ander stel. Alsof het zo moet zijn, met Fransen...

Magda eet vanavond sweet potato spinach curry, ik ga voor 'faggots' mash, wat spannender klinkt dan het is, ballen gehakt in uienjus met aardappelpuree en erwtjes.

Ondertussen horen we het baasje van Tink vertellen over zijn tijd in Duitsland, waar hij destijds gelegerd was. En Tink maar wachten.

< < <

^^^

> > >