Zondag

Ietwat gedesoriënteerd worden we om 5:00 wakker van de wekker. Terwijl Magda nog wat loopt te keutelen ga ik vast het hek van de parkeerplaats openen. Klink naar beneden, trekken, duwen, kak! Veel lawaai maar geen beweging. Hebben ze ‘m dan toch op slot gedaan?

Maar met een lampje erbij, in de donkere nacht, blijkt het een extra pin in de grond te zijn.

Van Gouda via Breda, Antwerpen, Gent en een klein stukje Frankrijk rijden we in één keer naar Duinkerke, een tochtje van zo’n 3,5 uur op campersnelheid.

Onderweg komt er een Duitse motor even naast ons rijden die uitbundig naar ons zwaait. Je begint dan toch te denken dat er iets met de camper aan de hand is, maar het is niet dat hij ergens naar wijst of zo, echt zwaaien. Ik zie ook niks in de spiegels en verder heeft nog niemand zich gemeld. We zwaaien maar terug en hij geeft weer gas.

In de haven is het redelijk druk, en de meeste tijd gaat zitten in de veiligheidscontroles. Bij de eerste controle stapt een security jongen onze camper in om achter alle deurtjes te kijken, maar na de Britse douane staat nog een ploeg en ook hier wil er eentje 'm van binnen zien. Het is ook wel een mooie camper.

Als we opgesteld staan in lane 28 denk ik nog wel even naar het toilet te kunnen in het DFDS gebouw, maar als ik halverwege ben zie ik dat er al geladen wordt. Terug naar de camper dus.

Onze vaste plek aan het raam is nog vrij, het voordeel de weg te weten als ‘regulars’. Mensen die voor het eerst varen verkennen, heel logisch, eerst het schip een beetje en gaan dan pas op zoek naar een plekje, maar dat mooie plekje hebben wij dan al geconfiskeerd. Ook onze teas met lekkers hebben we al gehaald voordat het druk wordt bij de kassa.

In de shop zie ik twee whisky’s van Famous Grouse die ik nog niet ken. Zie ik daar een aanbieding van 2 voor £ 24?

Aan de rand van Dover gaan we gelijk maar even naar de Lidl, hebben we dat ook gehad.

Het eerste deel rijden we binnendoor, maar wat zijn de wegen vaak slecht hier, soms lijkt het wel of je in België rijdt!

Onderweg smeren we een broodje, toch maar goed dat we dat mee hebben genomen!

Na een gigantische hoosbui klaart het gelukkig heel snel weer op, maar we zijn nu al zo lang onderweg dat we toch maar even een stukje M25 nemen om voorbij Londen te komen.

Voorbij Basingstoke gaan we op zoek naar een camping. Magda heeft daar een paar apps voor en zo komen we uit bij een kleine camping, Yew Tree Caravaning. Wel cash only, en hoewel we wel een paar pond cash hebben, durven we het er niet op te wagen. Even Basingstoke in om flappen te tappen dus.

Die knusse camping blijkt niet alleen een pinautomaat te missen, maar ook elektra en douches. Misschien toch even verder kijken dan. Zij adviseert ons naar Darling Buds of May (inderdaad, what’s in a name), een tuincentrum met camping, te gaan, zo'n 5 mijl verderop.

Daar aangekomen lijkt het gesloten, het is in ieder geval uitgestorven. Ik zie wat kinderen spelen bij het huis, ze spelen Aladinnetje of zo, een verkleedpartijtje lijkt het. Maar papa, die zij voor mij roepen, ziet er ook zo uit. Een sikh met lange baard en ook in traditionele klederdracht. Die zag ik niet aankomen… Ja, die man zelf natuurlijk wel, maar niet een sikh als uitbater van een soort tuincentrum met camping.

We hebben de hele camping voor onszelf! Camper aan de stroom en ook gelijk eten, we zijn al best een tijdje onderweg! Het is al half acht Engelse tijd, we zijn 5:00 uur Nederlands tijd begonnen. Blikje boontjes, paar worstjes… Top maaltijd na een lange dag!

Daarna nog even de beentjes strekken over het public footpath dat in ‘onze tuin’ loopt. En daarna aan het werk! De site moet natuurlijk ook in de lucht, en we lopen een beetje achter inmiddels, met al die feestjes.

De site kan best nog een hele toer worden want het internet is hier, zeker in vergelijking met Nederland heel mager. Helemaal op de plekken waar wij graag komen, the middle of nowhere, daar heb je geen wifi zoals in een huisje. (wel 'Satelliten Fernsehen', maar dat hebben we nog niet uitgeprobeerd)

< < <

^^^

> > >