We worden wakker van geschud aan de camper, er staat een behoorlijk briesje!
Om niet helemaal in te kakken, al is die verleiding groot, gaan we vandaag een rondje rijden.
Bij Llandudno (als Welshe plaatsnamen toegestaan zouden zijn bij Wordfeud hoefde je nooit meer te passen, kijk maar op het kaartje) bevindt zich Pen y Gogarth, oftewel The Great Orme.
Een schitterend stuk natuur met geweldige vergezichten (soms helaas bruut verstoord door zo'n afgrijselijk windmolenpark, zooo zonde!)
Het is een eenrichtingsweg, tegen de klok in, en je moet tol betalen om dat rondje te mogen rijden, £ 4.50 in ons geval. Er komt dus eigenlijk niemand die niet van de natuur wil genieten, op dat ene busje na dat het theehuisje komt bevoorraden. Je zou medelijden met hem krijgen, want opschieten doet het hier dus niet.
Boven aangekomen moeten we natuurlijk wel even genieten van het uitzicht onder het genot van een kopje Engelse thee met een stukje gebak, een Victorian voor Magda en een Lemon cake voor mij. Crisis wat zoet!!
Daarna kan Magda de neiging niet onderdrukken als een klimgeit aan de overkant de berg op te klimmen om vanaf daar wat plaatjes te schieten. Maar dan moet je dus wel iets heel moois hebben óm te fotograferen. Ik bied aan dan maar te poseren. Wel jammer dat ik nu niet mee naar boven kan klauteren, maar ik doe het graag voor haar. Spot de bink...
We genieten echt van dit mooie stuk natuur, maar een tweede keer hetzelfde rondje doen voelt ook wat suf.
Terug richting Isle of Anglesey dus. Daarbij passeren we ook nog eens een Lidl (nee, Koen, ik zal het linkje er niet nog een keer onderzetten) en gooien we de koelkast weer vol.
De eerste stop, terug op het eiland is vandaag het plaatsje met de langste plaatsnaam van Europa; Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch wat Parochie van de Heilige Maria in het dal van de witte hazelaar bij de snelle maalstroom en de parochie van de Heilige Tysilio bij de rode grot betekent, maar dat had je natuurlijk al gezien.
Op het officiële bord staat het ook niet helemaal voluit, zien we nu, maar met de huidige metaalprijzen kunnen we ons daar wel iets bij voorstellen.
Het 'rondje eiland' rijden we op ons gemakkie en we stoppen van tijd tot tijd om al het moois tot ons te nemen.
Over 'tot ons nemen' gesproken; niet geheel ontoevallig passeren we ook nog eens, net voor we weer bij de camping zijn, 'onze' chippie.
Als we, buikjes vol, de camping weer opkomen zien we dat er nóg een nieuwe camper bij is gekomen. Nou ja nieuw... nou ja camper... een heel oud, klein beestje. Er zit een Russische sticker op, maar geen idee wat het precies is.
Qua formaat past die 2x in die van ons en 3x in die van de buurman!
Over buurmannen gesproken, een andere nieuwe buurman van ons zit nogal om een praatje verlegen. Zijn vrouw heeft hem hier gisteren gebracht, maar is daarna weer terug naar huis gevlucht, hem hier alleen achterlatend. We vermoeden nu te weten waarom. Een praatje vinden wij op zijn tijd heel gezellig, maar voor zijn verbale incontinentie kan hij toch beter een andere therapeut zoeken.
Een mooie reden voor ons nog wat bij de zee te gaan kijken en daarna 'aan het werk', aan onze redactietafel. Beetje zitten, beetje plaatjes kijken, beetje typen.
